Avusturya Arşidükü Maximilian (geleceğin Kutsal Roma İmparatoru I. Maximilian) 1477’de sevgilisi Burgundy’li Marry’e elmas bir nişan yüzüğü takan ilk kişiydi.
Evlilikleri Mary’nin attan düşüp öleceği zamana kadar devam etti. Marry evlendikten beş yıl sonra hayatını kaybetti.
M harfi şeklinde pırlantalarla süslenmiş altın yüzük şu anda Viyana Güzel Sanatlar Müzesi’nin bir parçası olan Profane Hazine Müzesi’nde saklanıyor.
Yaşam boyu aşkın simgesi olarak kökleri 15. yüzyıla kadar uzanan pırlanta nişan yüzükleri, ABD’de ancak 19. yüzyılın başlarında popüler hale geldi.
İlk kez 1910’larda ve 1920’lerde Amerikalı kadınların işaret parmaklarına takılmaya başladı; elmas yüzükler, daha önce “Evlenme Sözünün İhlali” yasalarıyla kadınlara sunulan korumaların yerini alacak bir tür teminat olarak hizmet etmeye başladı.
1930’larda ekonomik sıkıntılar nedeniyle nişan yüzükleri itibarını kaybetti, ancak 1947’de her şey değişti. Metin yazarı Frances Gerety, De Beers elmas şirketinin yaygın olarak popüler reklam kampanyası haline gelecek olan ve Depresyon sonrası dönemi teşvik eden “Bir Elmas Sonsuza Kadardır” deyimini icat etti. Erkeklerin nişanlarını pahalı, duygusal yüzükler ve sürpriz tekliflerle güçlendirmeleri gerekiyordu. Böylece sürdürülebilir bir trendin yıldızı doğdu.
